سلیمان جعفرزاده: بعضی ماجرا‌ها اینقدر عجیب و البته معنادار است که باور کردنش دشوار به نظر می‌رسد، اما سرنوشت از این ماجراها زیاد می‌آفریند. ماجراهایی که اشاره به چیزی فراتر از اختیارات و تصمیمات زمینی دارد و یادمان می‌آورد که مرز بودن و نبودن چقدر باریک است. سانحه هوایی بوئینگ 727 به مقصد ارومیه آبستن یکی از همین ماجراها بود. ?? دی سال ???? یک هواپیمای فالکن در نزدیکی ارومیه دچار سانحه شد.

بمباران هوایی، صدای آژیر قرمز، چسباندن چسب ضربدری روی شیشه، موتور رِکس، تلویزیونی با فقط 2 کانال، اتوبوس دو طبقه و.... همه تصاویری نوستالژی و خاطره‌انگیز است که از سال‌های دهه 60 در ذهن آدم‌های آن دوران مانده و شاید برای شما که حالا خواننده این مطلب هستید، هیچ تصوری از آن وجود نداشته باشد؛ اما اگر به چنین فضاهایی علاقه‌مند هستید، منتظر تماشای سریال تلویزیونی «ارمغان تاریکی» محصول شبکه 3 سیما باشید؛ سریالی که این روزها به کارگردانی جلیل سامان و تهیه کنندگی سیداحمد کاشانچی در حال ساخت است و قرار است از نیمه دوم بهمن ماه پخش آن به شکل هر شبی آغاز شود.

سامان که سال گذشته با فیلم تحسین شده «وقت‌بودن» در جشنواره فیلم فجر حضور داشته، در این سریال به سراغ این مقطع تاریخی رفته و با دستمایه قرار دادن زندگی دانشجوی عکاسی با نام «مجید» که عضو ساده و هوادار یک سازمان سیاسی است، قصه‌ای عاطفی از این دوران را روایت می‌کند که در بستر یک سازمان سیاسی، روابط و ماجراهای آن شکل می‌گیرد.

نقش اول این سریال به عهده «آرش مجیدی» است و امیر آقایی، لیلا زارع، سودابه بیضایی، مجید مشیری، شهین تسلیمی، مجید سعیدی، حمیدرضا هدایتی، سعیده عرب، امیر غفارمنش، علی ابوالحسنی، حشمت آرمیده، فریبرز گرمرودی، آزاده ریاضی و... دیگر نقش‌های آن را ایفا می‌کنند.

سازندگان سریال تلاش کرده‌اند تا برای باورپذیرتر شدن آن، همه چیز را جز‌به‌جز مطابق آن دوره تاریخی به پیش ببرند. از یافتن پیکان جوانان گوجه‌ای رنگ، ژیان، اتوبوس دو طبقه‌ای و اتومبیل آتش‌نشانی قدیمی گرفته تا بازسازی صف‌های نفتی که سر سیاه زمستان در همه شهرهای ایران به سادگی قابل رؤیت بود. اگر علاقه‌مند دیدن چنین فضاهایی هستید، تا نیمه دوم بهمن امسال صبر کنید.

...با دستانی خالی، کارم [نوشتنِ] وصیت است. آخر عینک ته استکانی بدقواره به درد که می‌خورد؟ کفشهایم چه؟ ردّ پایم؟ آیا کسی به آنها نیاز خواهد داشت؟ یادم نبود که زندگی تکرار نیست، تجربه نیست، هر کسی باید راهی برود، ردّ پایی بگذارد. چه اهمیت دارد که پیرمردها حرف بزنند؟ اصلاً پیرمردها همه پرحرفند! بی‌آن‌که راهی بروند، می‌نشینند یک جا [و] خیره می‌شوند [و] خرّوپف می‌کنند [و] می‌خورند! خودم یکیشان را دیدم که از فرط ترس، نمی‌توانست از خیابان رد بشود! چه می‌فهمید که راه چیست یا ارتفاع چاه چقدر است؟! حالا که پایی ندارد [و] نفسی [هم] ندارد!

 

بگذریم... [مگر کسی می‌داند که] روز تدفین من، سهم من کدام اشک است؟ هان! یادم آمد. جزو اقلامِ [نوشته شده در] وصیت[نامه‌ام] یک ساعت هم هست؛ با عقربه‌هایی که کارشان خواب است، گاهی هم سرفه‌هایی جدی! اگر نبضی برایشان نزند، می‌ایستند و اگر بزند، به هزار مکافات راه می‌روند روز تا شب، شب تا روز: «رسیدم به خط پنجم»!

چقدر سخت است نوشتن از داشته‌هایی که به درد کسی نمی‌خورد؛ از انسانی که فقط پوشاکش و پولهای توی جیبش را میراث می‌گذارد. باغهایش، املاکش، حساب بانکی‌اش، بالش نرمش را هم خواهد گذاشت.

زمستان نزدیک است. گمانم تنها دوستم، آدم برفی خواهد بود؛ با هویجی در صورت، [هر چند]که دروغ نمی‌گوید، با دکمه‌هایی که هیچ اشکی تَرِشان نمی‌کند، و آغوشی که گرمایت را زود می‌گیرد [و] با عشقت آب می‌شود.

وقتی که برفها کفنم کنند، بیلهای سرد، یک آدم برفی را خواهند کاشت. راستی آدم برفی؛ چقدر گیس سپید به من و تو می‌آید.

 روحیه‌ات تغییر می‌کند. کارهایت بهتر پیش می‌رود. آن وقت است که قدرت لبخندی ساده را درک می‌کنی.وقتی خسته از یک روز کاری به خانه برمی‌گردیم، با یک لبخند قشنگ خستگی را از بین برده و شادی و امید را جایگزین آن می‌کنیم. راستی آیا می‌دانستید لبخند مسری است؟ پس بیایید با یک لبخند ساده روی لب، خانواده، دوستان و همکاران خود را هم وادار به لبخند زدن کنیم.لبخند چنان ارزشی دارد که نمی‌توان آن را خرید، قرض گرفت، گدایی کرد یا برخلاف میل کسی آن را از او گرفت.بنابراین لبخند را فراموش نکنید. لبخند معجزه می‌کند.در ضمن به یاد کسانی باشیم که تنها هستند و یک لبخند ساده و قشنگ می‌تواند شادی را به روح خسته آنها هدیه کند. لبخند بزنیم و مهربان باشیم.

از گذشته‌های دور، داشتن عمر طولانی یکی از آرزوهای بشر بوده است و یافتن اکسیر جوانی همواره ذهن او را مشغول خود کرده است. تا این‌که با پیشرفت علم، او دریافت پیر شدن بخشی غیرقابل اجتناب از زندگی ادامه مطلب...