جام جهان نما

 بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
 که تا ناگه زیکدیگر نمانیم     

                                      بیا تا مهربانی پیشه سازیم
                                     به مشتی زرق و برق خود را نبازیم 
 
                                                                     چه آمد بر سر اقوام و خویشان
                                                                      که گردید جمعشان اینطور پریشان  
 
 چرا فامیلها از هم جدایند
 چرا دوستان ، رفیقان بی وفایند 

 
 چرا خواهر ز خواهر میگریزد
 برادر با برادر می ستیزد 
 
 چرا دختر ز مادر ننگ دارد
 پدر با بچه هایش جنگ دارد 
 
 چرا مهر و محبت کیمیا شد
 همه دوستی رفاقتها ریا شد 
 
 نبینم خنده ای بر روی لبها
 نه روز آرامشی داریم نه شبها 
 
 نه کس را لحظه ای آسوده بینی
 به صد کار جمله را آلوده بینی 
 
 نه پولدار را ز پولش لذتی هست
 نه نادار را به جایی عزتی هست 
 
 نه آسایش نه آرامش نه راحت
 همه مشتاق یک آن استراحت 
 
 نبینی یک نفر را که کسل نیست
 پر است دلها و جای درد دل نیست 
 
 همه درگیر نوعی اضطرابند
 چو نفرین گشته دائم در عذابند 
 
 به ظاهر خانه هامان کاخ شاه است
 درونش یک جهان اندوه و آه است 
 
 در و دیوارها کاشی و سنگ است
 ولی هر خانه یک میدان جنگ است 
 
 تمام خیر و برکتها بر افتاد
 طبیعت با شما مردم در افتاد 
 
 چرا اینگونه شد ، از من کنیدگوش
 شده مهر و محبتها فراموش 
 
 دگر از بذل و بخششها اثر نیست
 ز انصاف و مروتها خبر نیست 
 
 شده نایاب صفا و مهربانی
 تعارفها همه سرد و زبانی 
 
 عموجان خاله جان دیگر نگوییم
 برای مرگ هم در آرزوییم 
 
 یکی حج میرود سالی دو سه بار
 کنارش خواهرش نادار و ناچار 
 
 یکی با سود پولهای نزولی
 رود مکه به امید قبولی 
 
 یکی از کربلا و شام گوید
 برای  فخر با اقوام گوید 
 
 یکی نازد به ماشین و به مالش
 یکی باد تکبر در دماغش 
 
 یک انگار از بینی فیل است
 زبس خودخواه و مغرور و بخیل است 
 
 تمام کارها گشته ریایی
 نجابت شد عوض با بی حیایی 
 
 بزگترها ندارند احترامی
 به محتاجان نداریم اهتمامی 
 
 کسی را با کسی کاری نباشد
 اگر باری بود یاری نباشد 
 
 فقط دنبال نفع و کار خویشند
 به فکر گرمی بازار خویشند 
 
 نه در فکر حلال و نه حرامند
 همه دارند ، ولی نعمت زوالند 
 
 برای پول ، درآرند چشم هم را
 به هر گندی نمایند پر شکم را 
 
 زبس حرص و طمع در سینه دارند
 مدام با هم چو دشمن کینه دارند 
 
 شرف را مثل کالا میفروشند
 برادرها برادر را بدوشند 
 
 هنوز بابا نمرده ، سر دماغ است
 سر میراث ، دعوا داغ داغ است 
 
 چنین مردم دگر خیری نبینند
 اگر قارون شوند باز هم همینند 
 
 خلاصه دوستان ، دانید چه کاریم؟
 همگی بر خر شیطان سواریم! 
 
 بیا تا راه دیگر پیش گیریم
 سراغ از اصل و ذات خویش گیریم 
 
 بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
 غرور و کینه را از خود برانیم 
 
 بیا تا دست یکدیگر بگیریم
 ضمانت نیست تا فردا نمیریم!...
 

برگرفته از نگاهی نو