"دره مرگ" منطقه ای در کالیفرنای جنوبی، نزدیک صحرای نوادا در آمریکای شمالی است که طول آن 225 کیلومتر و پهنایش بین 8 تا 24 کیلومتر است. این منطقه پست ترین نقطه در نیمکره غربی جهان نیز به شمار می آید. ارتفاع پست ترین قسمت آن 86 متر پایین تر از سطح آب های آزاد است.

در تابستان، دمای این منطقه به 50 درجه می رسد و گزارش شده است که در سال 1913 دمایش به 6/56 درجه نیز رسیده بود. این دره، زمستان ها هوای ملایمی دارد. اما دمای شب های زمستانی آن گاهی زیر صفر است. در نقاط مختلف این دره، آبگیرهای نمکی، نمکزارها و تپه های آتشفشانی عجیبی دیده می شود.

از عوامل مهمی که توجه زمین شناسان را بخود جلب کرده، حرکت اسرار آمیز سنگ ها در این منطقه است.آنها روی زمین می لغزند و از خودشان رد پا می گذارند. در واقع مسیری کم عمق از خودشان در طول حرکت به جا می گذارند.

سنگهای متحرک اسرارآمیزی در  دره ی "مرگ" مکانی که هیچ انسانی زندگی نمی کند کشف شده اند که بدون دخالت هیچ موجود یا انسانی در سراسر دره می لغزند و حرکت می کنند! سنگهای متحرک دره ی مرگ یک پدیده ی بی نظیر هستند.

این یک معمایی بسیار عجیب است که سنگ هایی که اندازه ی یک انسان وزن دارند می توانند فرسنگ ها خودشان حرکت کنند و این مسئله در دهه ی اخیر به یک معمای غیر قابل حل تبدیل شده است که ذهن بسیاری از زمین شناسان را به خود مشغول کرده است.

این دره در طول تابستان پوشیده از زمین گلی ترک خورده است و در زمستان پوشیده از یخ است.

برخی زمین شناسان به این تنیجه رسیده اند که این سنگهای متحرک زمانی حرکت می کنند که گلهای روی زمین خیس هستند و باد هم به حرکتشان کمک می کند. گر چه این فرضیه کاملا درست نیست ;چون سنگها در تابستان حرکت شان را آغاز می کنند ; زمانی که درجه ی دمای هوا آنقدر بالا است که حتی خود سنگها را می خشکاند، چه برسد به زمینی که این سنگها انجا قرار دارند.

آنها حتی مسیرهای چرخشی متفاوتی هم اطراف همدیگر ایجاد می کنند.بعضی از آنها ردی کشیده و باریک از خود در مسیر به جای می گذارند برخی ردی بیضی شکل و چرخشی به جای می گذارند و برخی ردی موج دار و پر تلاطم به جا می گذارند.در حالیکه هیچ کس حرکتشان را نمی بیند و سرعت شان را حس نمی کند. سنگها در حالیکه روی یک سطح مسطح هستند مسیر خود را چرخشی عوض می کنند. برخی سنگها در طول 2 تا 5 سال بیشتر از بقیه حرکت می کنند.